Pek çok ülke ihracatı artırıp ödemeler bilânçosu açıklarını kapatmak , azaltmak ve sınırlı sayıdaki ürün çeşidinde mevcut rekabet gücünü koruyabilmek için ihracatı özendirme yoluna gitmektedir.İhracat özendirilmesinden beklenen iktisadi sonuçların elde edilmesi için dış ticaret politikası ve iktisat politikalarının uyum ve kararlı olması gerekmektedir.İhracat yoluyla dışa açılmak sürdürebilir bir ekonomik politika yaratmanın tek unsuru olmasa da ekonomik kalkınmanın gerçekleştirilmesinde büyük etkileri olmaktadır. İhracat özendirilmesi devletin bir dış ticaret politika aracı olarak, kısa dönemde ihracatın ve döviz gelirlerini artırmasıdır.Asıl sorun uzun dönemde kaynakların ihracat endüstrisine kaydırmak ve doğru bir şekilde kullanılmasıdır. Düzenli ve sürekli bir ihracat için üretim ve yatırıma önem verilmesi gerekmektedir.

İhracatın belli ülke gruplarına bağımlılıktan kurtarılması , gerçekçi bir kur politikası uygulanması , ihracat için finans olanaklarının geliştirilmesi , bürokratik engellerinin en aza indirilmesi gerekmektedir.

İhracat özendirmek için verilen prim teşvikleri , döviz tahsisleri , çoklu kur uygulamaları , vergi iadesi , vergi muafiyeti , vergi indirimi , düşük faizli kredilerin planlı ve doğru şekilde kullandırılması gerekmektedir .

Bunu için enflasyonun kontrol altına alınması ve döviz kurların serbest piyasa şartlarına göre işlemesi gerekmektedir.

Türkiye ihracatı ithalata bağlı , nitelikli ve sürdürebilir ihracatı bulunmamaktadır.Yetersiz yatırım , yetersiz üretim , işsizlik, teknolojik geri kalmışlık , dış ödemeler bilançosu açıkları , bölgeler arası ekonomik farklılıklar bu verilen teşviklerin yeterli ve iyi kullanılmadığını göstermektedir. 

Teşvikler , rekabet ortamını bozabilir , kayırmalara veya istismarlara neden olabilir.Teşviklerin başarısı bu şekilde ölçülebilir.Verilen teşviklerden sağlanan fayda , piyasa mekanizmasında yaratılan tahribattan daha fazla olması durumunda verilen teşvikler başarılıdır.